Przepis dodaję póki sezon na śliwki w pełni. Powidła śliwkowe to specjalność mojej babci, a ich przygotowanie choć proste, urosło u mnie w domu do rangi niemałego wydarzenia. Babcia przygotowuje je cały tydzień a gotowe słoiki skrupulatnie rozdziela między całą rodzinę. Mają niezapomniany smak. Zawsze się nimi zajadałam. A w tym roku postanowiłam zrobić własną wersję. Odchudzoną i dietetyczną. Dietetyczne powidła!? TAK :) I to wcale nie gorsze w smaku. 



Dietetyczne powidła śliwkowe
2 kg śliwek
20 tabletek słodziku
2 łyżki żelatyny
woda

Proporcje są orientacyjne gdyż trudno ustalić jedną recepturę, wszystko zależy od preferencji smakowych, rodzaju śliwek a nawet wody. Jedni lubią powidła bardziej zwarte inni lejące. 

Śliwki pestkujemy i kroimy w kostkę. Zalewamy do połowy wodą i rozgotowujemy na małym ogniu co chwilę mieszając by nie przywierały do dna. W razie potrzeby dodajemy wody. Słodzik kruszymy i dodajemy do śliwek. Ewentualnie dosładzamy jeszcze po spróbowaniu. Żelatynę rozpuszczamy we wrzątku (około 1/3 szklanki). Ja przed wlaniem żelatyny dolewam do śliwek jeszcze trochę wody i czekam aż się zagotuje ale nie odparuje (wolę lekko lejące powidła). Rozpuszczoną żelatynę dolewam do wrzących śliwek (ale już zdjętych w ognia). Powidła szybko przelewam do słoików, zakręcam i odstawiam zakrętkami do dołu aż do wystygnięcia. Po ostygnięciu wstawiam do lodówki by żelatyna stężała. Przechowuję w lodówce, jednak myślę że dobrze zapasteryzowane można też trzymać w szafce. 




Zrobiłam je głownie po to by sprawdzić czy wyjdą. Szczerze mówiąc nie oczekiwałam cudów.. póki nie spróbowałam! Okazały się wspaniałe, dokładnie jak u Babci. Od razu dorobiłam jeszcze całą ich masę. 

Smacznego ;)

W zrobieniu powideł nieodzownie pomógł mi ociekacz na łyżkę z Ikei. Jakiś czas temu miałam przyjemność uczestniczyć w akcji W wersji Light utworzonej przez uwielbiany przeze mnie team z blogu dietetycznie siostro. Akcja była super, z pomysłem i dawała możliwość wykazania się. A że ja odchudzać przepisy uwielbiam i to pasjami ;p musiałam w niej uczestniczyć. Miałam nawet przyjemność wygrać :)
Właśnie ten genialny ociekacz ;))



Za akcję i za nagrodę bardzo dziękuję. 
Tutaj możecie poczytać podsumowanie. Polecam zajrzeć. Mnóstwo świetnych, lekkich i zaskakujących przepisów. 


Ryby są zdrowe. To nie nowość. Więc dlaczego ich nie jemy? Bo są drogie? Bzdura. Bo są niedobre? Jeszcze większa bzdura. Bo nie umiemy ich przyrządzać. Oto prawda stara jak świat. Sama do niedawna nienawidziłam ryb. Powód? Kojarzyły mi się tylko z panierką, kiszoną kapustą i ogórkami. Brzmi znajomo? Nieśmiertelny polski sposób na rybę. Mintaj, dorsz lub panga do tego bułka tarta, mąka jajko i hop na patelnię. Bo po co się męczyć? Nic dziwnego że dzieci mają dość. Rodzice zresztą też, ale twardo bronią tradycji. Od święta kupią śledzia lub makrelę. Do chleba. Bo pomysłów brak. Ja jednak postanowiłam walczyć z wiatrakami i jakiś czas temu rozpoczęłam odkrywanie ryb na nowo. I odtąd kocham łososia, tuńczyka, makrelę, śledzie, pstrągi i wiele innych. Na wiele sposobów. A tutaj w pierogach. 




Pełnoziarniste pierogi z makrelą ( 1 porcja, 7-8 pierożków)

ciasto
4 łyżki mąki pełnoziarnistej
ciepła woda
sól

farsz
2 łyżki wędzonej makreli
1 czubata łyżka serka kremowego naturalnego
1/3 średniej cebuli
natka pietruszki
pieprz 
papryka

Mąkę ze szczyptą soli wyrabiamy na ciasto dodając stopniowo wodę do uzyskania odpowiedniej konsystencji. 
Makrelę mieszamy z serkiem, dodajemy lekko przegotowaną lub przesmażoną cebulę. Natkę drobno siekamy i dodajemy do masy (ilość zależnie od upodobań). Doprawiamy pieprzem i papryką. Ciasto cienko wałkujemy. Wycinamy kółka szklanką i nakładamy łyżeczkę farszu. Zalepiamy pieroga. Można formować dowolne kształty. Pierogi wrzucamy do lekko osolonej gotującej się wody i gotujemy około 5-6 minut od momentu wypłynięcia. 




Kuchnia francuska to klasyka sama w sobie. Smakuje prawie każdemu. Istnieje jednak mit, że jest to kuchnia bardzo trudna, droga i wyrafinowana. W niektórych przypadkach jest to prawdą, ale każdy kraj ma proste i trudne przepisy. Francja też. Clafoutis należy do tych pierwszych. jest łatwy, szybki i tani. Za tą nazwą kryje się bowiem deser, którym są owoce zapiekane w cieście naleśnikowym. Niebiańsko dobre A u mnie na dodatek w dietetycznej wersji. Już lepiej być nie może. 






Clafoutis dietetyczny z owocami leśnymi
3 jaja
125 g śmietany 12% (można zamienić na serek homogenizowany naturalny, ale ja nie próbowałam)
2 łyżki mąki
1,5 szklanki owoców leśnych (u mnie maliny, jagody)
1 łyżeczka proszku do pieczenia
10 tabletek słodziku
aromat waniliowy
1-2 łyżeczki likieru amaretto

Jaja miksujemy ze śmietaną. Dodajemy mąkę, proszek, słodzik, aroat i likier. Nadal miksujemy. Na dno formy wysypujemy owoce i równomiernie je rozprowadzamy. Zalewamy masą i pieczemy około 30 minut w 180 stopniach. 

Oryginalnie clafoutis przyrządza się z wiśniami. Mi jednak smakuje z każdymi owocami. Chociaż wystające z ciasta wiśniowe szypułki wyglądają słodko ;)





Smacznego ;)


    



Najszybszy i najprostszy deser, który zawsze się udaje? CRUMBLE czyli owoce pod słodką kruszonką. Dobry na każdą porę roku, pasują do niego wszystkie owoce. Jest bardzo prosty w wykonaniu, dobry w awaryjnych sytuacjach, gdy goście już na schodach a my nie mamy nic by ich przyjąć. Ja lubię je jeść nawet na śniadanie w towarzystwie twarożku. jest to jednak deser bardzo kaloryczny, jednak można się nim cieszyć i dużo bardziej dietetycznej wersji ;)


Dietetyczne crumble z jabłkami (1 porcja)
1 łyżka płatków owsianych
1 łyżka mąki pełnoziarnistej
1 łyżka otrębów
1 łyżka Delmy do kanapek 180kcal/100gram
3 tabletki słodziku
1/2 łyżeczki proszku do pieczenia
1/3 łyżeczki cynamonu
pół jabłka

Owoce kroimy w kostkę i wysypujemy nimi dno kokilki. Płatki mąkę, otręby, słodzik, proszek i cynamon łączymy palcami z Delmą by powstały lepkie grudki. Kruszoną posypujemy owoce i zapiekamy około 30 minut w 180 stopniach




Smacznego ;)


Gdy mam ochotę na coś słodkiego a nie chce wrzucać w siebie bezsensownie niezdrowych tłuszczów i cukrów w postaci batoników i cukierków idę do kuchni i w dosłownie 15 minut "kręcę" ciasto. Najlepiej z owocami. Najlepiej z tymi sezonowymi. Jest banalne w przygotowaniu i nawet samo stanowi świetną bazę do późniejszych deserów. Przypomina trochę biszkopt, jest delikatne w smaku i puszyste. 




Pełnoziarniste dietetyczne ciasto z owocami 
1,5 szklanki mąki pełnoziarnistej
2 łyżki otrąb
1 łyżka zarodków pszennych
2 jajka
1 łyżka masła/margaryny
10-15 tabletek słodziku
1 łyżeczka sody
1 łyżeczka proszku do pieczenia 

owoce np śliwki


Masło rozpuszczamy, wbijamy jaja, dodajemy mąkę, otręby, zarodki, sodę i proszek. Miksujemy na gładko, gdy ciasto jest zbyt gęste dolewamy trochę mleka i miksujemy dalej. Ciasto wlewamy do formy i dekorujemy owocami ( u mnie połówki śliwek) Pieczemy 20-30 minut w 180 stopniach. 




Ciasto jest błyskawiczne, dietetyczne i zdrowe. Pozwala nacieszyć i oczy i podniebienie bez szkody dla naszego zdrowia i sylwetki. Idealne do kawy, na piknik, a nawet do pracy ;) 
Ja swoje zrobiłam z okazji imienin mojej babci, która bardzo ucieszyła się na wieść, że mimo swojej cukrzycy może się nim spokojnie zajadać. Jest ono bowiem dobre nie tylko dla odchudzających się i dbajacych o sylwetkę ale również dla diabetyków. Ma niski indeks glikemiczny i brak w nim cukru. 



więc

Smacznego ;)





Są potrawy, które wzbudzają wspomnienia, ale są też takie, które sprawiają, że przenosimy się w inny świat. Taka tez jest ta potrawa. Kiedy ją jem od razu znajduję się nad Morzem Śródziemnym, nie ważne nawet gdzie dokładnie czy w słonecznej Italii czy w upalnej Grecji. Nie wiem, czy to z powodu smaku, czy zapachu, czy mojego uwielbienia do lata, ale wiem na pewno, że każdy powinien tego spróbować. 




Makaron z pesto i grillowaną cukinią
(1 porcja)
ok. 70 g makaronu pełnoziarnistego
1 łyżka pesto z bazylii
pół średniej cukinii
sól 
pieprz kolorowy
1 łyżka parmezanu 


Makaron gotujemy al dente. Cukinie kroimy w talarki, obficie posypujemy solą i odstawiamy na ok.20 min by puściła wodę. Po tym czasie płuczemy dokładnie i smażymy na patelni grillowej. Kroimy w paski. Do ugotowanego makaronu dodajemy pesto i cukinię, mieszamy. Posypujemy parmezanem i świeżo zmielonym kolorowym pieprzem. 

Danie proste i szybkie. Bo podobno własnie w prostocie tkwi siła. I tu okazuje się to prawdą, ponieważ danie to na stałe zagościło u mnie w sercu i w żołądku ;) 




Smacznego ;)


Każdy kto choć raz spróbował kiedyś ciastek owsianych nie zapomni ich smaku. Są niepowtarzalne i wyjątkowe. Smakują zarówno miłośnikom ciasteczek jak i amatorom owsianek. Są zresztą swoistym pomostem między nimi, Stanowią kompromis i alternatywę dla słodkich grzechów- są zdrowe ale smaczne. Nie zawsze mam jednak czas by je upiec samemu, dlatego szukałam alternatywy na sklepowych półkach, która nie będzie strasznie droga ale też nie będzie pseudo owsiana i pseudo zdrowa. Chciałam by miały przyzwoity skład (mało cukru, tłuszczów utwardzonych, dużo płatków owsianych i mąki pełnoziarnistej) i były łatwo dostępne i niedrogie. I choć wiem, że najlepszy skład mają te ekologiczne to jednak moja kieszeń nie pozwala mi na ich kupno zbyt często. Szukałam więc trochę niżej i znalazłam mój ideał- San Złotokłose. Są pyszne, mają przyzwoity skład i nie są zbyt drogie. Dodatkowo posiadają aż 3 smaki i mają wygodne opakowanie. Zakochałam się w nich na tyle, że nawet piekąc w domu owsiane ciasteczka zaczęłam je małpować.




Ciasteczka owsiane a'la złotokłose
( około 15 ciastek)

1 szklanka płatków owsianych górskich
1/2 szklanki mąki pełnoziarnistej
50 g masła
1 jajko
1 łyżeczka proszku do pieczenia
pół szklanki cukru brązowego

w wersji kokosowej + 3 łyżki wiórków kokosowych
w wersji korzennej + 1 łyżka przyprawy do ciasteczek korzennych Kamis

Masło roztapiamy na patelni i dorzucamy do niego płatki. Smażymy na delikatny złoty kolor i międzyczasie dodając cukier. Chwilę studzimy. Dodajemy mąkę, proszek (opcjonalnie wiórki lub przyprawę). Mieszamy aż składniki się połączą. Wbijamy jajo i wyrabiamy ręką aż wszystko się połączy. Ma powstać kula, która nie będzie kleić się do rąk, ale "zbierze" wszystkie składniki. Ciasto wałkujemy na stolnicy podsypanej mąką lub  między arkuszami papieru do pieczenia na placek o grubości około 1 cm. Wycinamy ciastka. Jeżeli ciasto jest zbyt twarde lub sypie się możemy dodać trochę ciepłej wody i zgnieść ciasto ponownie- będzie bardziej elastyczne.

Smakują jak oryginały, a cieszą jeszcze bardziej, bo są zrobione samemu i wiemy co w nich "siedzi".

Próbowałam też ciastek innych form- tago, emco i biedronkowych bonitek. Niestety żadne z nich mi nie smakowały, dodatkowo ich skład nie zachęca. Przeważnie rozpoczyna się od cukru. Je więc omijam szerokim łukiem. i powracam myślą do złotokłosych. Zwłaszcza tych domowych. 




Smacznego ;)


Sławne placki Nigelli- Nigella's ricotta hotcakes prezentowałam już tutaj, nawet w 2 wersjach. Zakochałam się w nich bez pamięci. Mają naprawdę boski smak, jednak jako patriotka, a także z bardziej przyziemnych powodów (jak coraz chudszy portfel przyszłej studentki) postanowiłam poszukać bardziej swojskiej ich wersji. W roli zastępczej idealnie odnalazł się serek homogenizowany. Od dawna nizastąpiony ;) Wystarczyło dorzucić dodatki i oto jest:



Polska wersja Nigella's ricotta hotcakes w wersji light
(około 7 placków)

1/2 szklanki mąki pełnoziarnistej
1 opakowanie serka homogenizowanego naturalnego 0%
1 łyżka oleju (w wersji super dietetycznej można nie dodawac)
1 łyżeczka sody oczyszczonej
4 tabletki słodziku/ 2 łyżki miodu
1 jajko
pół szklanki jagód

Serek miksujemy w misce z jajkiem, słodzikiem i olejem. Dodajemy mąkę z sodą i dalej miksujemy do uzyskania jednolitej konsystencji. Jeżeli ciasto jest zbyt gęste można dodać wody lub mleka. Dosypujemy jagody i delikatnie łączymy je łyżką z ciastem. Smażymy na rozgrzanej patelni. Część mąki można zastąpić otrębami.

Placki mogą mieć oczywiście dużo różnych wersji zależnie od dodatków. Można użyć też smakowych serków.

Według mnie są genialne, lubię się nimi zajadać, a co najważniejsze składniki mam prawie zawsze w lodówce. Mimo wszystko polecam jednak spróbować kiedyś oryginałów. Warto wydać choć raz 6 zł na opakowanie ricotty i rozpłynąć się w rozpuście. Dla mnie ten ser ma wyjątkowy smak, którego nie da się porównać z innymi- tego po prostu trzeba spróbować.


Smacznego ;)


Featured Posts